In deze blog kunt u kennismaken met de sociale en culturele verschillen tussen twee hoogontwikkelde landen, Frankrijk en Zweden. Deze landen, die veel gemeen lijken te hebben, vertonen in werkelijkheid verbazingwekkende verschillen in de manier waarop zij leven en denken. Zo kunnen we landen vergelijken aan de hand van 5 Hofstede-criteria: afstand tot macht, individualisme vs. collectiviteit, mannelijkheid vs. vrouwelijkheid, onzekerheidsvermijding en lange- vs. korte-termijnoriëntatie.

Individualisme vs collectivisme
Het tweede criterium waarnaar wij kijken is individualisme; dit betekent de betrokkenheid die de werknemers bij het bedrijf hebben en of zij zich individueel of loyaal tegenover het bedrijf gedragen. In Frankrijk hebben we een werk dat we individueel kunnen noemen, maar dat betekent niet dat er geen teamwerk is.
De situatie verschilt niet veel van die in Zweden, een eerder individualistische maatschappij waar werk wordt beloond volgens criteria die het individuele subject betreffen en niet de groep, waar beslissingen eerder worden genomen op grond van het eigen belang en niet het belang van de groep.

Mannelijkheid VS vrouwelijkheid
Het derde criterium is mannelijkheid of vrouwelijkheid: het gaat hier om de levensidealen die mensen ertoe aanzetten beslissende keuzes te maken. Als een land de neiging heeft mannelijk te zijn, betekent dit dat de bevolking meer gericht is op competitie, resultaten en succes. Als een land daarentegen naar vrouwelijkheid neigt, zullen de mensen meer idealen hebben over levenskwaliteit en sociale samenwerking, dus respect en aandacht voor anderen.
Op dit gebied bevindt Frankrijk zich in een evenwichtige positie die naar vrouwelijkheid neigt, dankzij het zeer goede sociale stelsel met een werkweek van slechts 35 uur en ongeveer vijf weken vakantie in de loop van het jaar, hoewel het streng is wat de werktijden betreft. Bovendien is de arbeidersklasse overwegend mannelijk. Dit is uniek in alle Europese landen.

Zweden is een vrouwelijk land, de samenleving houdt van gelijkheid en solidariteit tussen mensen en er wordt speciale zorg besteed aan het persoonlijke en het beroepsleven met flexibele werktijden en vrije tijd in en buiten het werk.

Vermijding van onzekerheid
Het vierde criterium dat wij analyseren is het vermijden van onzekerheid. Dit criterium beoordeelt de manier waarop een land of samenleving beslissingen neemt om met de toekomst om te gaan, met de zorgen die op een onbekend moment kunnen ontstaan.

De Fransen maken zich geen zorgen omdat zij de meeste dingen plannen en zij graag goed geïnformeerd zijn, vooral met vergaderingen en vooral onderhandelingen, zoals het paradepaardje van de vakbonden: zeer weinig leden maar meer collectief gewicht dan de Duitse vakbonden voor nauwelijks ⅕ van de vertegenwoordigde beroepsbevolking. De Fransen zijn perfect voor langetermijntechnologieën zoals kerncentrales of trein- en vliegtuigmaatschappijen. Daarom is het systeem in Frankrijk zeer georganiseerd en gerespecteerd, met een sterk en ontwikkeld rechtssysteem.

De Zweedse samenleving werkt anders dan de Franse, er is meer tolerantie voor afwijking van de regels en als een norm problematisch is, of verouderd, is er geen probleem om hem te verwijderen of te veranderen. Er is meer vrijheid voor het tijdschema en niet te veel ijver voor precisie.

Lange-termijnoriëntatie VS korte-termijnoriëntatie
Het laatste criterium is de oriëntatie op lange of korte termijn, waarbij het gaat om het vermogen van de bevolking maar vooral van de ondernemingen om zich aan veranderingen aan te passen. Een oriëntatie op lange termijn betekent dat men maatschappelijke culturele verschuivingen aanvaardt en verandering omhelst. Anderzijds betekent een korte-termijnoriëntatie gehechtheid aan culturele tradities en dus aan de wortels van het land.

Frankrijk is een ontwikkeld land met een langetermijnoriëntatie, de burgers staan zeer open voor nieuwe culturen en tonen een absolute verdraagzaamheid tegenover niet-Franse tradities. Uiteraard moet hier een onderscheid worden gemaakt tussen de sociale en de politieke, of zelfs de ondernemersaspecten. Frankrijk richt zich ook op de opleiding van jongeren voor de toekomst, met toenemende investeringen en onderwijsmethoden die uit Japan zijn geïmporteerd, of sterke financiële investeringen in de integratie van technologie in scholen, met name met academische of ministeriële FabLabs, of het uitlenen/schenken van computerapparatuur aan middelbare scholieren.

Zweden, ook al is het iets minder dan Frankrijk, is ook gericht op de lange termijn, wij staan eerder open voor veranderingen en het is geen probleem om tradities te veranderen.

Conclusie
Dit zijn, in het kort, de sociaal-culturele verschillen tussen Frankrijk en Zweden; deze analyse werkt echter niet op individuele basis, maar houdt rekening met de algemene tendensen van een bevolking, met al haar complexiteit.