Grecja i Holandia, jako kraje europejskie, nie martwią się o technologię i infrastrukturę. Możemy więc porównywać kraje, stosując 5 kryteriów Hofstede’a: dystans wobec władzy, indywidualizm vs. kolektywizm, męskość vs. kobiecość, unikanie niepewności oraz orientacja długoterminowa vs. krótkoterminowa.

Odległość od zasilania
Dystans do władzy to kryterium oceniające akceptację ludności dla nierównego podziału władzy między klasami społecznymi i pracownikami, a więc dla stosunków panujących w miejscu pracy.

W Grecji podział władzy ma duże znaczenie, a podział na hierarchie jest akceptowany przez wszystkich, więc nierówności między klasami są niemal powszechnie akceptowane i służą ustaleniu pozycji społecznej oraz szacunku, jaki należy okazywać. W rzeczywistości Grecja ma najniższy wskaźnik przestępczości w Europie. Niezbędny jest także szacunek dla osób starszych.

Z kolei w Holandii dystans do władzy jest znacznie mniejszy niż w Grecji, co oznacza, że społeczeństwo jest mniej wymagające i bardziej tolerancyjne w dziedzinie pracy. Większa jest komunikacja między pracownikami a przełożonymi, którzy chcą być informowani o zmianach i modyfikacjach w firmie. Nierówność i kontrola są źle widziane.

Indywidualizm vs kolektywizm
Drugim kryterium, któremu się przyglądamy, jest indywidualizm; oznacza on zaangażowanie pracowników w sprawy firmy oraz to, czy zachowują się oni wobec niej indywidualnie, czy lojalnie.

Grecja jest krajem raczej kolektywistycznym, dzieci od urodzenia przyzwyczajają się do bycia częścią grupy, tworząc stabilne związki, w których panuje duże zaufanie. Dlatego również w pracy ludzie są bardzo otwarci, dostępni i pozwalają stworzyć środowisko komunikacji i trwałych relacji. Nie trzeba więc mówić, że praca w grupie jest lepsza niż praca indywidualna.

W Holandii społeczeństwo jest bardziej nastawione na indywidualizm, dbamy o siebie, a dopiero potem o innych, praca zespołowa jest dobrze widziana, ale zaczynamy być nagradzani za osiągnięte wyniki, a to popycha ludzi do podziałów i wzmaga rywalizację między kolegami. W rzeczywistości społeczeństwo działa na zasadzie wzajemnych korzyści, a kariera osobista utrudnia lojalność, która mogłaby się wytworzyć w grupach.

Męskość kontra kobiecość
Trzecim kryterium jest męskość lub kobiecość: mówimy o ideałach życiowych, które skłaniają ludzi do dokonywania zdecydowanych wyborów. Jeśli w danym kraju przeważają mężczyźni, oznacza to, że jego mieszkańcy bardziej koncentrują się na rywalizacji, wynikach i sukcesie. Z drugiej strony, jeśli kraj skłania się ku kobiecości, ludzie będą mieli ideały związane bardziej z jakością życia i współpracą społeczną, a więc z szacunkiem i troską o innych.

W społeczeństwie greckim panuje równowaga między kobiecością a męskością, zazwyczaj bierze się pod uwagę sukces i opiekę rodziny, ponieważ w Grecji rodzina odgrywa bardzo ważną rolę, ale nie wyklucza to tworzenia dużych grup i nie brakuje tolerancji dla obcych ludzi i tradycji.

Holandia jest krajem bardzo kobiecym, ludzie bardzo mocno dzielą swoje życie prywatne i zawodowe i bardzo ostrożnie podchodzą do relacji między nimi. W całym kraju mieszkają bardzo przychylni, otwarci ludzie, którzy cenią sobie równość. Wolimy dyskutować spokojnie i cicho. Ponadto, zwłaszcza w dziedzinie pracy, nie ma rozróżnienia między prawami kobiet i mężczyzn.

Unikanie niepewności.

Czwartym analizowanym przez nas kryterium jest unikanie niepewności. Kryterium to ocenia sposób, w jaki kraj lub społeczeństwo podejmuje decyzje dotyczące przyszłości, zmartwień, które mogą się pojawić w nieznanym momencie.

Grecy to naród, który nie lubi nieoczekiwanych wydarzeń i woli przygotować się na wszelkie możliwe zmiany. Poszanowanie prawa ma zasadnicze znaczenie, a odstępstwa od normy nie są traktowane lekceważąco. Może właśnie dlatego Grecja ma najniższy wskaźnik zaległości płatniczych w Europie.

Holandia charakteryzuje się także wysokim poziomem unikania niepewności, wysokim poziomem poszanowania norm i prawa. Praca opiera się na sztywnych zasadach, reguły i harmonogramy są surowe, a idee odbiegające od ideologii kraju są w pewnym stopniu nietolerowane. Punktualność, innowacyjność i bezpieczeństwo to obszary, na które zwraca się szczególną uwagę i do których ludzie są bardzo przywiązani.

Orientacja długoterminowa a orientacja krótkoterminowa
Ostatnim kryterium jest orientacja długo- lub krótkoterminowa – mówimy tu o zdolności ludności, a zwłaszcza firm, do przystosowania się do zmian. Orientacja długoterminowa polega na akceptacji społecznych zmian kulturowych i przyjmowaniu zmian. Z drugiej strony, orientacja krótkoterminowa oznacza przywiązanie do tradycji kulturowych, a tym samym do korzeni kraju.

W tym kryterium społeczeństwo greckie zajmuje neutralną pozycję, nie ma nic przeciwko adaptacji i akceptacji nowych tradycji i sposobów życia, ale pozostaje też bardzo przywiązane do starej kultury i korzeni kraju. Dlatego w Grecji można zobaczyć mieszankę starożytności i nowoczesności, z wieloma archeologicznymi pozostałościami, takimi jak świątynia Ateny w centrum rozwiniętego miasta, jakim są Ateny.

Z drugiej strony, w Holandii panuje bardziej tolerancyjny zmysł adaptacyjny niż w Grecji, mieszkańcy prawie nie mają problemów z radzeniem sobie z kulturowymi wstrząsami i dostosowywaniem się do zmian. Ponadto istnieje duża skłonność do oszczędzania i inwestowania.

Wniosek
Są to, krótko mówiąc, różnice społeczno-kulturowe między Grecją a Holandią, ale analiza ta nie dotyczy pojedynczych osób, lecz bierze pod uwagę ogólne tendencje w populacji, z całą jej złożonością.